లైబ్రరీలు-1

అమెరికా కి వచ్చాక, నాకు ఇండియాలో ఉన్నప్పుడు పుస్తకాలపైన ఉన్న పిచ్చి ఏమీ తగ్గలేదు సరికదా, అప్పుడు చదవని ఇంగ్లీష్ బుక్స్ ఇక్కడ చాలా ఈజీగా లైబ్రరీలలో దొరకడం వల్ల ఇంకాస్తా పెరిగింది. 

     ఇండియాలో ఉన్నప్పుడు ఏ లైబ్రరీ చూసిన గుర్తు లేదు. ఇంట్లో అమ్మ, అత్తా వీళ్ళంతా కొని దాచుకున్న బుక్సే చదివేదాన్ని.అమ్మ దగ్గర ఎన్ని బుక్స్ ఉండేవంటే ఇల్లు మారేటప్పుడు 3 పెద్ద ప్రత్యేకంగా చేయించిన చెక్కపెట్టల నిండా ఉండేవి. సామాన్లు మార్చడానికి వచ్చినవాళ్ళు ప్రతిసారీ ఏ ఊర్లో అయినా ఆ మూడు పెట్టలు ఎత్తడానికి అష్ట కష్టాలు పడేవారు.ఇవి కాక ఇంకా వారం వారం వచ్చే ప్రతి ఒక్క వీక్లీని మా పేపర్ అతను అమ్మకి రెంట్ కి ఇచ్చేవాడు. అంటే అన్ని మాగజైన్స్ కొనే అవసరం లేకుండా, ఈరోజు రిలీజ్ అయ్యే పత్రిక అమ్మకిస్తే, అమ్మ చదివేసి నలపకుండా జాగ్రత్తగా రేపు తిరిగిచ్చేసేది. దీనివల్ల మాకు నమిలి మింగడానికి బుక్స్ కొరతే ఉండేది కాదు :)

      2-3 యేళ్లకి ఒకసారి నాన్నకి ట్రాన్స్ఫర్ అయ్యి ఊరు మారుతుంటే, అమ్మకున్న సవాలక్ష చింతల్లో ఇలా బుక్స్ ఇచ్చేవాళ్ళు కొత్త ఊర్లో ఉంటారా, లేదా, అనే ఐటం మొదటి 10 ప్లేసుల్లో వుండేది. నాకు గుర్తు ఉన్నంతవరకు, దేవుడి దయవల్ల ఈ కార్యక్రమానికి ఎప్పుడూ ఆటంకం కలగలేదు. అమ్మనుండి నాకు ఈ పిచ్చి వారసత్వంగా రావడంతో, మా మామా వాళ్ళందరూ నన్ను పుస్తకాల పురుగని,  నేను పెద్దయ్యాక వాళ్ళు ఎప్పుడైనా మా ఇంటికి వస్తే, భూత్ బంగళాలలో ఉన్నట్టు బూజులని చేత్తో తీసుకుంటే వస్తే, ఏదో ఒక మూల రూంలో కిటికీ ఎక్కి ఒక బుక్ పట్టుకొని నేను కనిపిస్తానని జోకులు వేసుకునే వాళ్ళు

     అమెరికాకి వచ్చేటప్పుడు నేను మొదట కూర్చుంది అమ్మ పుస్తకాల అలమరా ముందు. చాలా కష్టపడి ఒక 20 పుస్తకాలతో సర్దుకొని ఫ్రీమాంట్ కి   వచ్చాను. ఇక్కడికి వచ్చాక ఒకరోజు పొద్దున్నే శాన్ ఫ్రాన్సిస్కో వెళ్ళడానికి ట్రైన్ ఎక్కడానికి వెళ్ళాం. అక్కడ స్టేషన్ లో ప్లాట్ఫాం మీద వెయిట్ చేస్తున్న వాళ్ళని చూస్తుంటే ఎంత ఆశ్చర్యమేసిందో, అంత ఆనందంగా అనిపించింది. అక్కడ లైన్లో నిలబడ్డ దాదాపు అందరి చేతుల్లో బుక్స్  

అప్పుడే అనిపించింది this is my kinda place అని. తర్వాత ట్రైన్ లో కూడా అంతే, సీట్ దొరికిన వాళ్ళు, దొరక్క నిలబడ్డ వాళ్ళు చాలామంది చేతుల్లో బుక్సే. ఇది టాబ్లెట్స్ స్వైరవిహారం చేయని పాత కాలం సంగతి. (to be contd...)